Inmiddels is het voor sommige delen van Nederland aftellen naar de zomervakantie. Misschien ga je weg of blijf je lekker in Nederland om je vakantie te vieren. Mijn ultieme zomervakantie gevoel is een lekker zonnetje, geen plannen of schema’s en lekker hangen met een goed boek. Het hoeft geen hoogstaande literatuur te zijn maar als ik maar meteen in het verhaal zit en het een goede weglezer is. Een ware page turner waarmee je de tijd kunt vergeten en hem eigenlijk niet meer wil weg leggen. Nu speelt de boekenbranche al jaren in op de zomer en verschijnen er veel nieuwe boeken rond deze periode. Een van die boeken is “Rome” van Kiki van Dijk. Nu heb ik wel eens wat gelezen van Kiki van Dijk en vind ik haar een van de apartere schrijfsters onder de schrijvers van psychologische thrillers. Hoewel ik vaak met haar boeken in mijn hand sta, kies ik toch vaak een ander boek. Toch besloot ik dit keer “Rome” te lezen en deel vandaag mijn mening over dit boek. Benieuwd wat ik er van vond? Lees dan snel verder.
Rome – Kiki van Dijk
In Rome van bestsellerauteur Kiki van Dijk deed journalist Gina jarenlang verslag van oorlogen over de hele wereld, maar sinds kort is ze correspondent in Rome. Na een zwoele zomeravond belandt ze in bed met haar jeugdvriend Okke. De volgende dag blijkt hij spoorloos verdwenen – en Gina is de laatste die hem heeft gezien.
Gina weet dat ze de hoofdverdachte is en kan niet anders dan zelf op onderzoek uitgaan. Ze ontdekt een ingewikkeld netwerk van verraad en corruptie, waarin burgemeester Ferraro, haar steenrijke ex-schoonfamilie en zelfs haar eigen moeder een belangrijke rol spelen. En al snel wordt duidelijk dat niet alleen zijzelf groot gevaar loopt, maar ook haar vijfjarige dochter Mimi. Een bloedstollende race tegen de klok leidt Gina van decadente rooftop party’s naar een bloederige aanslag van decennia geleden en de catacomben van historisch Rome.
Bron tekst + afbeelding: Bol.com
Mijn mening
Na het lezen van Rome, weet ik weer waarom ik toch vaak de boeken van Kiki van Dijk laat liggen. Er komt namelijk altijd iets van zware georganiseerde criminaliteit in voor en ik heb nu weer gemerkt dat het niet mijn ding is. In Rome is het een ingewikkeld netwerk van criminaliteit waarbij de meest onverwachte personen ineens een rol blijken te hebben maar die wel meteen een soort maffia achtig gevoel geven. Het mysterie rondom de dader is wel goed opgebouwd en dat maakt het wel een spannend verhaal tot aan het einde. Maar zoals je al merkt, het was niet een boek waar ik heel enthousiast over ben. Het is niet slecht en leest best prettig weg maar het is gewoon niet mijn type boek. Maar als je van georganiseerde misdaad met een snufje maffia houdt, dan zou ik het boek zeker lezen.
Take care!
xoxo
Bron stock afbeeldingen: Unsplash.com
